نصایح لقمان حکیم به فرزندش

لقمان حکیم، غلام سیاهی بود که در سرزمین سودان چشم به جهان گشود. گرچه او چهره ای سیاه و نازیبا داشت، ولی از دلی روشن، فکری باز و ایمانی استوار برخوردار بود. او که در آغاز جوانی برده ای مملوک بود، به دلیل نبوغ عجیب و حکمت وسیعش آزاد شد و هر روز مقامش اوج گرفت تا شهره ی آفاق شد. او مردی امین بود، چشم از حرام فرو می بست، از ادای حرف ناسزا و بی مورد پرهیز می کرد و هیچگاه دامن خود را به گناه نیالود و همواره در امور زندگی شرط عفت و اخلاص را رعایت می کرد. بیشتر وقت خود را در همنشینی با فقها و دانشمندان و پادشاهان می گذراند و مسئولیت خطیر آنها را گوشزد می کرد و آنها را از کبر و غرور برحذر می داشت و خود نیز از احوال ایشان عبرت می گرفت و در این میان فرزند برومند لقمان که نظر پدر را به خود معطوف داشته بود، بیشتر مورد خطاب او قرار می گرفت. هرچند نصایح لقمان بیشتر جنبه عمومی داشت و سعی لقمان بر این بود که در مناسبت های مختلف فرزندش و همچنین سایر مردم را پند و اندرز دهد که در این رابطه گوشه ای از این پندها را در این ایمیل مرور می کنیم :

...نصایح شیخ بهایی به فرزندش..

آدمی اگر پیامبر هم باشد از زبان مردم آسوده نیست.

اگر بسیار كار كند، می‌گویند احمق است.

اگر كم كار كند، می‌گویند تنبل است.

اگر بخشش كند می‌گویند افراط می‌كند.

اگر ثروت اندوزی كند، می‌گویند بخیل است.

اگر ساكت و خاموش باشد می‌گویند لال است.

اگر زبان‌آوری كند، می‌گویند وراج و پر روست.

اگر روزه بدارد و شب‌ها نماز بخواند می‌گویند ریاكار است.

و اگر نماز نخواند می‌گویند كافر و بی دین است.

پس فرزندم نباید به حمد و ثنای مردم اعتنا كرد و جز از خداوند نباید از كسی ترسید .

خواهر عزیز چادر ارثیه حضرت فاطمه زهرا برای توست پس میراث دار خوبی باش

ای کاش که ما در طلب و یار تو باشیم       در قصه عاشقی گرفتار تو باشیم                                                                                                                                                             از خود بزداییم سراپرده دنیا         مشغول تو ،فکر تو و کار با ناله و افغان زفراق تو شب و روز       این آرزوی ماست که  غمخوار تو باشیم                                                                                                                                                          وسعت بدهیم سینه و ظرفش به دو چندان       شاید که چنین محرم اسرار تو باشم                                                                                                                                                برکنده دل از مستی و عیاشی و کاذب          باصد دل و جان عاشق و دلدار تو باشیم                                                                                                                                              مرغ دل از این بند هوا بال گشاییم        تا پر زند و آزاد وهوا ار تو باشیم                                      تقدیم به امام زمان(شعر از سجاد دلیر)

سوال:از ان مقام معظم میخواهم دستورالعملی بدهید تا جمال دلربای صاحب الزمانقائم آل محمد(عج) را ببینیم؟

جواب:کارهای ما احتجاب(مانع) از دیدار آن حضرت است.امام زمان علیه السلام به شخصی فرمود:خودرادرست کن

مابه سراغت می آییم .ترک واجبات وارتکاب محرمات حجاب و نقاب دیدار ما از آن حضرت است.

چه کنیم تا امام زمان از پس پرده بیرون آمده و ظهور نماید؟

مابایدامضاوتعهدبدهیم و موافقت دسته جمعی کنیم که امام غائب (ع) رادر عمل به دستورات دینی یاری و نصرت کنیم و نقض عهد

و پیمان شکنی نکنیم، تا او از پس پرده بیرون بیاید.

برگرفته از کتاب ورق های آسمانی (محسن کمره ای زاده)

سوال: من بر اثر ضعف جسمانی از ابتدای سن بلوغ تا 12 سالگی روزه نگرفته امدر حال حاضر چه تکلیفی دارم؟

جواب:واجب است روزه هایی که در ماه مبارک رمضان نگرفته ایدبا اینکه به سن تکلیف رسیده بودیدقضا کنید

واگر فطار روزه ماه رمضان عمدیو اختیاری و بدون عذرشرعی بوده،کفاره هم بر شما واجب است

سوال:حکم اسعمال خانیات مانند سیگار در حال روزه چیست؟

احتیاط واجب آن است که روزه دار از دودهای انواع دخانیات و نیز مواد مخدری که ز راه بینی

یا زیر زبان جذب می شودخودداری کند

برگرفته ار رساله اجوبه الاستفتائات حضرت آیت الله العظمی خامنه ای (دامت برکاته)

از حفظ من بخواندم هفتاد من کتابت

اما به قدر یک خط هیچش نشد رعایت

کردم به نزد استاد زین ماجرا شکایت

گفتا به نرمی تام خود را بکن ملامت

گقتم که کور باشم از دیدن حقیقت

گفتا ببین شب و روز گردد کجا نگاهت

بد آرزویم اینکه گمنام تر بمانم

گفتا به هر زمانی افتاده تر صدایت

گراوج را پسندی افتادگی ببیاد

فخر و غرور و مستی هر دم کند خرابت

هرجابه نزد هر کس درد و دلی نشاید

محرم ببین به اسرار وانگه نما حکایت

گر در دل نیستان مالک به ملک باشی

آن نی که سوز دارد برگو به او نوایت

پرسیدمش دعایم زودش جواب گفتا

خواهی گه اجابت کن نیمه شب دعایت

                                                                        شعر از: سجاد دلیر

کنترل زبان در حال خشم

حضرت رسول (ص) دیرتر از همه خشمگین و عصبانی می شد. و زود تر از همه هم عفو می کرد و در می گذشت.

و در حال خشم و رضا یکسان سخن می گفت. یعنی نه رضا و خرسندی، اورا به گزافه گویی و تملق وا می داشت

و نه عصیانیت، او را از مرز حق بیرون می برد. این میزان تقوا و اراده قوی است که انسان در حال غضب، حق و باطل را به هم نیامیزد.

پیامبر اکرم(ص)در حال رضا و غضب،چیزی جز حق نمی گفت:((وکان فی الرضاوالغضب لایقول الا حقا))

انس بن مالک می گوید: من نه سال خدمتکار پیامبر بودم به یاد ندارم که یک بار آن حضرت به من فرموده باشد:

((چرا چنین و چنان کردی؟)) یا آنکه چیزیبر من عیب گرفته باشد))

این ها گوشه ای از اخلاق کریمه پیامبر خاتم است که از سوی خداوند به ((خلق عظیم)) ستوده شده است و بجاست که پیروان او

در رفتار و گفتار از مولا و مقتدایشان پیروی کنند و سخن گفتنشان براساس حق ،رضای الهی ،مردم داری،روشنگری،صبوری و تحمل

کوتاه و جذاب باشد و ((ادب در گفتار)) شاخصه ادب اجتماعی امت محمد(ص) محسوب گردد.

برگرفته از کتاب سیره اخلاقی و رفتاری پیامبر اعظم     مولف : جواد محدثی